Bir şairin şiirle kurduğu ilişki, insanın dünyayla kurduğu ilişkiye dair çok fazla şey söyler. Hele ki bu şair, Nâzım Hikmet gibi kurucu nitelikte bir şair olursa. Onun hakkında çok şey yazıldı, söylendi, şiirde yaptığı devrim farklı yönleriyle ele alındı.

Onu her dönem şiirin gündeminde tutan elbette sadece siyasi veya poetik yönelimi değil, onun şiir aracılığıyla dünyayla nasıl ilişki kurulabileceğini göstermesiydi. Bu da onun minör ve avangardı, bir metin üretme stratejisi olarak değil, başlı başına bir tavır olarak benimsediğini gözler önüne sermektedir. Bu çalışma şiiri biçim/içerik, gelenek/yenilik gibi ikili karşıtlıklar üzerinden değil, avangardın ve minörün hayatla kurduğu köksap bir model üzerinden Nâzım Hikmet'i okuma amacı taşıyor.

Alptuğ Topaktaş, psikanaliz ve şizoanaliz gibi düşünce yönelimlerinin penceresinden bir Nâzım Hikmet okuması sunuyor.