Nadiya, yıllar sonra kendisine gelen ve sağ alt kenarında “Beyrut’tan sevgilerle” yazan, Beyrut’taki güvercin kayalıklarının fotoğrafının olduğu elindeki kartpostala baktı. Nereden ve kimden geldiği belli olmayan bu gizemli kartpostalı acaba kızı Leyla mı göndermişti? Yoksa kızının babası mı?

Bu duruma sevinse miydi, yoksa üzülse mi? Hangi duyguyu hissederse hissetsin sonuçta ağlayacaktı. Kızgındı Beyrut’a!

Çünkü Beyrut kendisinden gençliğini ve hayallerini almıştı. Ya da bu kartpostal bedeninde ve ruhunda derin yaralar açan cani Sodom Saliba’nın sonunu mu haber veriyordu? Bilemedi Nadiya!

Ama gözyaşları yanaklarına süzülürken elinde tuttuğu kartpostalın içine yıllardır özlemini duyduğu o tatlı iç huzuru verdiğini hissediyordu.