"İçindeki büyük boşluk kum saatinin boş kısmıydı. İçi acı ile doldukça boşluk kapansa da her nefes alışı ile birazdan başa döneceğini bilen kum taneleri gibi çaresizdi. İnsan ne zaman boş duvara baksa derin derin görürdü orada yazanları.

Duvarda yazanlar insan içindi... Okuma yazma bilmek de işte bu yüzden önemliydi. İnsan kendisi için yazılanı okumalı, başkaları için bir şeyler yazmalıydı… Duvarda; “Saatler ve günler hızlı geçiyorsa insan mutlu bir ömür yaşıyordur.

Saatler yavaşken yıllar hızlı geçiyorsa insan boşa bir ömür yaşıyordur. Saatler ve yıllar yavaş geçiyor ise insanın yaşadığı ömür değil bir zulümdür. Saatler hızlı ama yıllar yavaş geçiyor ise insan yaşadığının değerini bilmiyordur.” yazıyordu.

Düşündü, kendisi hangisini yaşadığını her düşünen insan gibi…"