İslam felsefesi alanında Meşşâî felsefe ile tasavvufî tecrübeyi mezceden İşrâkî sistemin kurucusu Sühreverdînin ahlâk felsefesi, kendisinden sonra bu alanda yazılan eserler üzerinde önemli tesirler bırakmıştır. İşrakî düşüncenin ahlâk anlayışı nur metafiziğine dayalı ontoloji ve epistemoloji düşüncesinin neticesi olarak vücut bulmaktadır. Sühreverdî ahlâk düşüncesini ontolojik ve epistemolojik açıdan temellendirmek, sistematik hale getirmek için Meşşâî ahlâk anlayışının nefis ve erdemler teorisinden istifade etmiştir.

Meselenin tecrübî boyutuna dair tasavvuftaki riyâzî yöntemleri ise, sufiye ait hal ve makamlar şeklinde ele almaktadır. Böylelikle tasavvufta gördüğü yöntemsel boşluğu felsefeyle; felsefede gördüğü tecrübî boşluğu tasavvufla ikmâl etmiş olmaktadır.