Kültürel çeşitlilik olgusu ve özellikle göçlerden sonra oluşan azınlık gruplar, bugün Batı Avrupa ve Kuzey Amerika ülkelerinde

toplumsal ve siyasal gerilimlerin nedenlerinden biri olarak karşımıza çıkıyor. Azınlıklar, bir potada eritilmeye uzun süredir

direniyorlar; kültürlerinin, dillerinin, dinlerinin, yaşam tarzlarının, değerlerinin, kısacası kimliklerinin, tanınması, kamu

alanının bir parçası haline gelmesi için, dört koldan mücadele veriyorlar. Çokkültürcülük işte bu çeşitliliği açıklama,

kavramlaştırma ve siyasete dahil etme girişimlerinden biri olarak özellikle yirminci yüzyılın son çeyreğinde beşeri bilimler ve

siyaset literatüründe kendine önemli bir yer edindi, çokça tartışıldı ve farklı ülkelerde hayata geçirilmeye çalışıldı.

Günümüzde ise birçok Batı ülkesinin çokkültürcü siyasetlerden ve siyasalardan geri adım attığı görülüyor ve

çokkültürcülüğün artık iflas ettiği, “öldüğü” kanısı yaygınlaşıyor. Bu kanının yaygınlaşmasında, Batı'da uzun mücadelelerin

sonucunda ve büyük bedeller ödenerek elde edilen demokratik kazanımların yitirilmesinden duyulan kaygıların ve bu

bağlamda, özellikle 11 Eylül saldırılarıyla belirgin hale gelen yeni küresel siyasal iklimde, İslam'ın, Müslüman kimliğinin ve

batılı Müslüman göçmenlerin bir şiddet kültürüyle ilişkilendirilmesinin de payı büyük.

Böyle bir iklimde çokkültürlülük olanaklı mı? Çokkültürcü siyasetlerin yirmi birinci yüzyılda yeri var mı? Farklılıkları yok

saymayan, dışlamayan intibak biçimleri mümkün olabilir mi? Devletler etnik, dinsel, kültürel ve diğer azınlıkları karşısında

tarafsız kalabilir mi ve kalmalı mıdır? Sekülerizm, demokratik kazanımlar ve normlar ile bağdaşan modern bir yurttaşlık

anlayışının gerekli koşulu mudur? Devletin etnik-dinsel azınlıklarıyla daha olumlu ilişkiler kurmasına imkan tanıyacak, başka

türlü bir sekülerizm mümkün mü? Sekülerizm “ılımlı” olabilir mi? Yerli ve mazbut halkların oluşturduğu azınlıklar ile

göçlerden sonra ortaya çıkan azınlıklar aynı kefeye konabilir mi?

Alanında sayılı uzmanlardan biri olan Tariq Modood, Çokkültürcülük: Bir Yurttaşlık Tasarımı başlığını taşıyan bu

çalışmasında, işte bu ve benzeri soruların yanıtlarını arıyor. Batı Avrupa ve Kuzey Amerika ülkelerinde var olan siyasa

örneklerinden, Müslümanların bu ülkelerde karşılaştıkları ayrımcılık ve İslamofobi gibi somut durumlardan hareketle ve John

Rawls, Will Kymlicka, Charles Taylor, Bhikhu Parekh gibi düşünürlerin çokkültürcülük anlayışlarıyla hesaplaşmasının ürünü

olan, çağdaş bir siyasal çokkültürcülüğün ve inceltilmiş bir çokkültürlü yurttaşlık tasarımının taslağını sunuyor.