ANNE SÖZÜ

10.03.2008

Tavşanlı

Bir varmış, bir yokmuş; evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, ben babaannemin nanoteknolojik beşiğini gacır gucur sallarken uzak bir gezegende bir çocuk ile annesi yaşarmış. Birlikte mutlu bir hayatları varmış.

Bir gün çocuğun canı evdeki “X-Box 720”sini oynamaktan sıkılmış ve dışarı çıkmak istemiş. Annesinden izin almış; fakat annesi ona fazla uzaklara gitmemesini söylemiş. Çocuk söz verip evden çıkmış.

NASA yapımı eski astronomik kıyafetlerini giyip dışarı çıkmış. Oksijen ve yerçekimi ayarlarını yapıp çıkmış. Dışarıda hoplaya hoplaya dolaşıyormuş. İleride bir ışık hüzmesi görmüş. Yanına gitmiş, ışık birden girdaba dönüşmüş ve onu alıp uzak bir yerlere götürmüş, boşlukta bırakmış. Çocuk yalnız kaldığı için çok ağlamış. Annesini özlemiş. O sıralarda oradan geçmekte olan UAKB (Uzay Arama Kurtarma Birimi) onu görmüş. Çocuk olanları anlatmış. UAKB onu alıp annesinin yanına götürmüş. Annesine sarılmış ve bundan sonra hep onun sözünü tutacağını söylemiş.

Onlar ermiş muradına, biz çıkalım kerevetine.

Onlar çıkmış uzayın dışına, biz girelim nanoteknolojinin içine.