Buraya nasıl geldim? Adım adım. Önce paşa gönlümün hatırı için kişiliğimi bir miktar hırpalamakta sakınca görmedim. Sonra hayallerimi kırdığı ölçüde karımdan öç almaya hakkım olduğunu düşündüm. Dahası, yarattığı dünyanın kusuru miktarınca Tanrı’dan tazminat koparabileceğime, yani incinmişliğim nispetinde erdemden ödün verebileceğime inandım. Böylece kendimi kandırmaya yetecek kadar yalan söyledim ve güya paçamı kurtarmaya yetecek kadar da önlem aldım. Kayıp naif romantizmi yere çalan, gerçekçi ve psikolojik bir anlatı. Kişisel öykülerin peşpeşe akıp bütünlediği, polisiye olmaktan çok felsefî bir roman. İzmir Kız Lisesi’nin genç öğretmeni Emrah Aydın’ın ortadan kayboluşu, ilkin, anlamsız bir bilmece, çözümsüz bir bulmacadır; kısa sürede dipsiz bir kuşku ve sonsuz bir sorguya, ardından kaybolmanın anlamına ve doğasına ilişkin güçlü bir kavrayışa dönüşür.

Orhan, zengin anlatımı ve pürüzsüz üslubuyla, merak duygumuzu keyifli bir düşünme eylemine dönüştürmeyi başarıyor. Sembol ve işaretlere bolca yer verse de kısaca ve açıkça “Neredeyiz?” diye soruyor bize. Mekân bilincini yitirdiğimizde, yani hangi yerde yaşadığımızı bilemediğimiz veya unuttuğumuzda maruz kaldığımız kayıpları—toplamında mutluluğun kaybını—anlamamıza yardımcı oluyor.