2017 yılı, Türk sinemasının ilk kurmaca filmlerinin yüzüncü yıldönümüdür. 1917’de Sedat Simavi’nin yönettiği 

Casus  ve  Pençe  gibi  dramatik  filmler,  Bican  Efendi  gibi  komediler  Osmanlı  yazarlarınca  yerli  veya  milli 

sinemacılığın başlangıcı sayılmıştır.

İ.  Arda Odabaşı, bir sinema arkeolojisi görüntüsü veren bu kitabında, Türk sinemasının ilk kurmaca filmlerini, 

bu filmlerin üretim ve gösterim süreçlerini mercek altına alıyor. Bir yandan geleneksel sinema tarihi anlatılarını 

ve  yerleşik  kalıpları  sorgularken,  öte  yandan  bu  süreç  hakkındaki  yanlışları  birincil  kaynaklara  dayanarak 

düzeltiyor. Sinemanın daha Osmanlı döneminde sıradan insanın kitle eğlencesi haline geldiğini, 1917 -1918’de 

kayda değer büyüklükte bir seyirci kitlesi bulunduğunu belgeliyor. I. Dünya Savaşı’nın Türkiye’de sinema için 

bir dönüm noktası sayılabileceğini ortaya koyuyor.

İlk müstehcen film konusunun, sinemacılığın gelişiminde İttihat ve Terakki Cemiyeti’nin rolünün, Ayastefanos 

filminin  Türk  sinemasındaki  gerçek  yerinin  tartışıldığı  bu  eser,  Osmanlı  dönemi  İstanbul’undaki  sinema 

hayatını  zengin  bir  kaynakçaya  yaslanarak  resmediyor.  Türk  sinemasında  yerli  üretime  I.  Dünya  Savaşı 

sırasında  geçilmesinin  bir  tesadüf  olmadığının  altını  çizerken;  Osmanlıların,  gerçek  dünyaları  yıkılırken 

kurmaca dünyalarını inşa etmeye koyuluşlarının öyküsünü anlatıyor.