Aziz Nesin 1955'te, On Dakika adlı ilk şiir kitabını İlhan Selçuk'un sahibi olduğu bir basımevinde 1500 adet basar. Yahya Kemal ve Faruk Nafiz'in etkisinde kaldığından ve Nâzım'a öykündüğünden, kitapları dağıtıma vermeden (neyse ki iki üç tanesini kayırarak), Düşün Yayınevi'nin bahçesinde yakar. Dillere destan tutumluluğu göz önüne alındığında, Aziz Nesin'in 1500 adet kitabı yakmasının ne derece zor olduğu anlaşılır sanırım. Acımasız özeleştirisinde hiç de haksız değildir. Elimdeki bilgiler, Aziz Nesin'in ilk şiir kitabını yaktığı tarihten 1965'e değin şiir yazdığını göstermiyor. Şiirden vazgeçmiş olabilir, bilmiyorum. Ama bu tarihten sonra (bence kaydadeğer bir ayrıntı: gülmece yazan olarak tam anlamıyla ünlendiği yıldır 1965), «sür Azız Nesin'in yaşamında yeniden yer alacaktır. İlk başarısızlığının etkisi geçmiştir ve, o kendine özgü inada, şiirde kendi sesini bulmaya çalışacaktır.

Ancak 1984'te şiirde kendi sesini yakaladığına inanacaktır, ki bence yakalamıştır da. Kimseye öykünmeyen Aziz Nesin şiirleri...

Ali Nesin'in önsözünden...