Bugün, ileri teknolojinin ve bilişsel evrimin (dataizm-yapay zekâ, transhümanizm ve posthuman gündemleriyle) ivme kazandığı bir çağda; gittikçe değişen, dönüşen değer yargıları eşliğinde, yeni ve farklı bir çağa doğru hızla yol aldığımız bambaşka bir gerçekliğin içinden düşünmekteyiz. Ne on dört asır öncesinin “başkalığı” içinden bugüne bakabilme ne de bugünden o dönemi tam olarak anlayabilme imkânımız var. Elimizdeki yegâne ölçüt “şimdi”miz ve “bu yaşam”ımızdır.

Elinizdeki çalışma, bahsi geçen “iki dünya”nın “tek metin”de buluşmasını sağlayan bağı tanımlamak ve muhtemel sınırlarını betimlemek yönünde atılan epistemik ve yorumsal bir çabanın ürünüdür. Kur’an’la karşılaşan iki ayrı aktörün biri muhatap, diğeri Kur’an’ı benimseyip ona iman eden takipçi. Muhatap, sınırlı bir kitle olarak nüzul döneminde orada yaşamış olanlardan; takipçi, onlardan sonra gelen ve kıyamete kadar gelmeye devam edecek olan geniş bir kitleden teşekkül etmekte.

Kur’an ise hem muhataplarına hem de takipçilerine hidayet, rahmet, hatırlatma ve öğüt olarak kristalleşen, miladi 610 yılında yaktığı meşalesiyle kıyamet saatine kadar aydınlatmaya devam edecek olan ilahi bir nur ve bilgi kaynağı.