Bir Hidayet Öyküsü…

Dini değerlerden yoksun bir çevrede yetişen İlknur okul yıllarında tanıştığı öğretmenin düşüncelerinden etkilenerek sosyalizme bağlanır. Bu minvalde okumalar ve sorgulamalar yaparken karşısına Almanca Öğretmeni çıkar. Onun etkisiyle kendini, varlığı ve kâinatı yaratanı sorgulamaya başlar. Ne var ki kısa süre sonra Almancacı okuldan ayrılır. Ayrılırken İlknur’un kendini arayışında ona rehberlik edecek bir kitap hediye eder. Fakat İlknur hayatın karmaşası içinde kitabı unutur. Yıllarca kafasındaki sorularla yaşar. Bu arada avukat olmuştur. Her şey yolunda giderken babası vefat eder. Ölüm gerçeğini ilk defa bu kadar kendine yakın hissederek büyük bir sarsıntı yaşar, ruhunda yaralar açılır. Tekrar hayatı, ölümü ve yaratıcıyı sorgulamaya başlar. Aramakla bulunmaz ama bulanlar sadece arayanlardır. O bir kez yola koyulmuştur, elbet menzile varacak, maveraya dalacaktır. O günlerde Terzi Fikret cebinden çıkardığı küçük bir kitabı taziye evindekilere okumaya başlar. O anlar İlknur’u Almanca Öğretmeninin kendisine kitap hediye ettiği güne götürür. Evet, Almancacı ile Terzi Fikret aynı kitabı okumaktadır: Risale-i Nur… O günden sonra hayatında Nurlu bir sayfa açarak yeni bir zamana, beşinci mevsime girer. Hayatının kalan bölümünü Rabbine uygun bir hayatı yaşamaya adamaya adar.. Yıllar sonra şöyle diyecektir.

"Bir öğretmenimin bir sözü beni sosyalist yaptı. Fakat ahirete inanmam, yıllar sonra birçok olayın ardından gerçekleşti. Demek ki, kıymetli şeyler için hem çok emek, hem çok zaman gerekiyormuş."