Bu eser, Endülüslü büyük filozof İbn Rüşd’ün (1126–1198) hayatını,

ilmî çalışmalarını ve düşünsel mirasını kapsamlı bir biçimde ele almaktadır.

Tıp, matematik, felsefe ve fıkıh gibi çeşitli alanlarda derinleşmiş

çok yönlü bir İslam düşünürü olan İbn Rüşd, özellikle Aristoteles’e getirdiği

özgün yorumlarla öne çıkmış ve “Yorumcu” (Commentator) unvanını

kazanmıştır.Metinde, İbn Rüşd’ün Aristoteles’in eserlerine dair yazdığı büyük, orta

ve kısa şerhler aracılığıyla Meşşâî geleneğe yaptığı katkılar ayrıntılı

şekilde incelenmektedir. Onun, Fârâbî ve İbn Sînâ gibi seleflerinden

farklı olarak Aristoteles metinlerine doğrudan ve bağımsız yaklaşımı

vurgulanmakta; bu yönüyle felsefede eleştirel düşüncenin öncülerinden

biri olarak değerlendirilmektedir. Ailesinin “Kadılar Ailesi” olarak tanınması,

onun hukukçu kimliğine ve fıkıh alanındaki etkilerine de ışık

tutmaktadır.İbn Rüşd, “Faslü’l-Makâl” başta olmak üzere çeşitli eserlerinde din ile

felsefe arasında özde bir çelişki bulunmadığını, akıl ve vahyin birbiriyle

uyumlu olduğunu ileri sürmüştür. Gazzâlî’nin filozoflara yönelttiği

eleştirilere karşı kaleme aldığı “Tehâfütü’t-Tehâfüt” adlı eseri ise İslam

felsefesi tarihinde önemli bir kırılma noktasıdır. Bu eserde nedensellik

ilkesi, evrenin ezeliliği gibi meseleler felsefî bir zemin üzerinde yeniden

değerlendirilmiştir.İbn Rüşd’ün düşünceleri, yalnızca İslam dünyasında değil, aynı zamanda

Latin Hristiyan dünyasında da derin etkiler yaratmıştır. Thomas

Aquinas ve Latin Averroistler üzerindeki etkisi, Avrupa’daki entelektüel

uyanışta oynadığı rolün göstergesidir. Bazı görüşleri Kilise tarafından

kınanmış olsa da, eserleri Batı’da büyük yankı uyandırmış, Aydınlanma

düşüncesine giden yolu açmıştır.Bu çalışma, İbn Rüşd’ün bilim ve felsefeye yaptığı katkılar ışığında,

onun evrensel düşünce tarihindeki yerini yeniden değerlendirmeyi

amaçlamaktadır. Çağları aşan düşünsel duruşu ile İbn Rüşd, bugün hâlâ

akıl, özgürlük ve hakikat arayışının ilham kaynaklarından biridir.