Piramidin toprak duvarları, kendisine doğru gelen telaşlı ayak sesleriyle yankılandığında güneş neredeyse tamamen doğmuştu. Ayak seslerine bağırışlar da eklenmişti:

“Kapıya koşun!” diyordu biri. “Orası güvenli!”

“Geliyor!”

Piramidin bakır işlemelerle süslü tozlu kapısı yumruklarla titredi ve çift kanatlı kapı, iç gıcıklayıcı bir sesle sonuna kadar açıldı. Koşmaktan bitkin düşmüş dört kişi can havliyle içeri girdi. Kapıyı sürgülemelerine fırsat kalmadan canavarın şeytani sesi hepsinin korkuyla geri çekilmesine yetti:

“Artık bitti!” diyordu canavar. “Yolun sonuna geldik. Ama ne yazık ki asıl sonu göremeyeceksiniz…”

Piramit titremeye başladığında canavar eşikten adımını attı. Gülümsüyordu.

Bu dört kişi için yolun sonu olsa da O’nun için sadece bir başlangıçtı.