Ayla o gün evden hiç çıkmadı. Hatta odasından bile. Yaraları iyice depreşmiş, acı çekiyordu. Gitsem diyordu. Acaba bıraktığım yerde bulur muyum? Uzaktan da olsa bir kere görüp gelsem diyordu. Sonra da yok diyordu, gidersem dönemem, görmemezlikten gelemem. Bütün gün kafasında hayal kurdu. Yine içini şiirlere döktü.

Sarp kayalar yol olmuş

Bir kırlangıç gökyüzünde

Kanat çırpar bulutlara

Aşar gider dağı taşı.