Zeytin Ağacı hikâyesi, kökleri ile uçmak arasında kalan romantik ruhlu bir ağacın hikâyesidir. Karatavuk ile dertleşen, rüzgârı seven ve hisseden, sazlıkları, ormanları oldukları yerden koparıp bize getiren büyülü bir hikâye bu.

Zeytin,  Anadolu’nun en kadim ağacıdır. Ömrü binlerce yıl sürer. Öyle güzel bir ağaçtır ki ona zarar vermek için zalim olmak gerekir. Leylekler, kırlangıçlar, yaban kazları ve doğa sever insanlar onun en yakın dostlarıdır. Taşlık dinlemez, yokuş bayır dinlemez, köklendiği her yerde göğsünü gere gere ayağa dikilir. Nehirlere yol gösterir, yıldızlara göz kırpar ve çocuklarla oyun oynar.

Her çocuğun zeytin ağacını tanıma hakkı vardır. Çocukları o kadar sever ki daracık parklarda, apartman aralarında oynamalarına üzülür, onlarla kırları ve ormanları paylaşmak ister.

Zeytin ağacının hikâyesini bitirmek onu okuyan ve onu anlayan çocuklara kalıyor. Düş ile uyanıklık arasındaki o gizemli dünyayı çünkü ancak çocuklar kavrayabilir.

Zeytin ağacının hikâyesini okuyan çocukların ağaca, ormana ve doğaya bakışının bambaşka bir boyuta geçeceği özlemiyle…