"Üç sayfayı doldurduk galiba. Bana kalırsa daha da yazarım.

Yağmurlu Fatih gecelerini. Beyazıt'ta bir lokantada içilen biraları.

Yolları ve anıları. Eski zaman aşklarını. Dostumuz Faik Baysal

acaba yine sigara dumanlarıyla ılıklaşmış gürültülü kahvelerde,

mermer bir masada demli çaylar ve askıda yavaş yavaş kuruyan

yağmurlu paltoların arasında iğrilmiş oturup yazıyor mudur?

Çifte Kumrular Sokağı'na çıkan yeni asfaltın köşesinde yükselen

büyük yapıların önünde, o köşebaşında bir gün olur yine durur

uzun uzun konuşur muyuz? Bana yine tıpkı Paris’te son gördüğün

'Tempete sur Washington' filmini anlattığın gibi, yeni

filmleri, aydınlık lacivert bir ilk yaz gecesinde, Tepebaşı’ndan

Unkapanı’na doğru inerken anlatır mısın? Aradan uzun günler

geçmesine karşın, seni sanki biraz önce olmuşçasına taşkın, kararsız

ve kesik kesik yüreklendiren bir anıyı, sözgelimi Vatan’ın

tavanarasında geçmiş, ya da şimdi Ahmet İhsan’ın daracık ve

yumru yumru merdivenlerinden çıkan birini... Bir askerî tıbbiyeliyi, Ankara’da içkili bir geceyi... Yine anlatır mısın?

Bir gün Fatih’le Saraçhanebaşı arasına, ya da Edirnekapı’ya kadar yine ağaçlar olacak. Ama hep vardılar onlar değil mi Oktay Ağabey?"