Perdeyi araladım, gece çoktan başlamıştı. Ufak bir koltuk hatırlıyorum, bir de derinlerden bir yerden gelen sancı, daha öncekilere hiç benzemiyordu. Geliyordun artık, sen geliyordun ve ben yeniden doğuyordum.

İnsan acı içinde kıvranırken yeniden doğar mı? Doğduk işte…

Ve sonra,

Kokunu çok sevdim,

Bu koku başka,

Bu koku sevda,

Bu koku evlat…

Ve ben koku alabildiğim için de Allah'a bir kere daha şükrettim.

Anne olmuştum işte. Tüm bekleyişler sona ermişti, kollarımdaydın,

tekrar tekrar inanamayarak bakıyordum, en güzel emanete.

Anne olmuştum.

Evlat olmuştun.

Ve ben bunu ilk kez,

Annemi ilk kez,

Anne olunca anlamıştım.