“Bir bomba ihbarıyla dağılabilecek bir kalabalık….

Dünya bu kadar basitleşti.”

Dünya değişiyor. İktisadi düzenin her krizde bambaşka bir hal almasıyla

yeni kurallar, yeni normlar giriyor hayatımıza. Hayat da bu normlarla yeniden şekilleniyor.

Bir yandan sürekli iletişim halinde olmamız

fakat gerçek anlamda bağ kurmanın gittikçe zorlaşması, öte yandan

sanal dünyanın gerçekliğin yerine geçmesi insanları her şeyin

yüzeyde kolay, derinde çok daha zor olduğu bir hayata itiyor.

Topluluk bağları zayıflıyor, görünürlük artsa da

gittikçe görülmez oluyoruz.

Filiz Gazi kitabında bu büyük meselelerin gündelik hayattaki izlerini anlatıyor. Moderniteye rahmet okutan post-modernite çağında

dış cephedeki yaldızları söküp içimizin parçalanmış,

eksilmiş topraklarına giriyor.

Bazen o küçük, görünmez kız çocuğu olacaksınız bu öykülerle akarken, bazen distopik dünyasına hapsolmuş genç bir erkek. Hep aynı adama

âşık olan genç kadında bulacaksınız kendinizi okurken yahut kocasından da çocuğundan da vazgeçemeyen o yaşlı kadını derinden anlayacaksınız.

Her mevsim bahar değil, her dönem şenlikli değil. Ama bu kitabın

okurunun şansı da burada: Bütün meta anlatılardan uzakta, zaaflı,

çapaklı, hayatla dolup taşan hikâyeleri Filiz Gazi’nin muadillerinden

ayrılan, çerçevenin dışına çıkan tarzı ve diliyle okuyacaksınız.