İnşa edilen her şey bir temel üzerine kurulur. İster

eğitim olsun bu ister gökdelen, ister bir insandan

bahsedelim ister ülkeden... Orada bir yerde, bildiğimiz

yahut bil(e)mediğimiz bir kök, bir kaynak muhakkak

vardır. Kendisiyle tanışmak için yola çıkanlar da

nereden geldiğini anlamak için arkaya bakanlar da

bu memba ile muhakkak karşılaşacaktır;

taammüden yahut irticalen.

Doğan Pamir, tesadüfen eline geçen sarı defterde

kırmızı mürekkeple yazılmış yazıları okurken başka

birinin hayatının izini sürdüğünü sanıyordu; aynı

toprakların farklı zaman ve yerlerinde,

aynı kaynaktan beslendiklerini bilmeden...

Antikacı ile devrimcinin iki ortak noktası olabilir:

Bugünü bir veri olarak kabul etmemeleri ve tarihin

onlara bir görev vermiş olduğunun farkında olmaları.

Her ikisine göre de tarih onlardan hizmet bekler.

Nedir bu hizmet? Yaşatmak... Bu sözün sahaflar

için de söylendiğini kabul edebiliriz. Sararmış kitap

sayfalarında ya da kurt yenikleriyle dolu bir masada

geçmişi yaşatmak... Şunu sorabilirsin: Şart mıdır

geçmişi bugüne taşımak? Unutma ki bugün dediğin,

o geçmişin üstünde yükselir ve onun devamıdır.