Bir ateş gördüm koca Balkan’da,

tuttum, ellerimle giyindim sırtıma,

yandım ama yanmayı da öğrendim.

Hep böyle oluyor, sen de bilirsin,

tek ömrü var insanın, sınırları belli,

bir sevda ve bir kent yetmiyor bana.

Yaşamak istiyorum bütün insanlarda,

yürümek istiyorum yollarını dünyanın,

karışayım, her şeyde bir parçam kalsın

Parçalansın dizlerim, erisin elim,

kanım kanlara karışsın, sularım sulara,

dünyanın otlarıyla koksun saçlarım.

Puslu bir sabah Nauplion limanında,

bir kez daha âşık ve ölümcül kederli,

bir ses taşıyorum Balkan’dan, kulağımda.