Aybüke, verdiği hediyenin kabul edildiğini görünce çok sevindi.

Münir, kitabın önüne arkasına baktıktan sonra onu masanın üstüne bırakıp kendi çantasını açtı. Aybüke’ye aldığı hediyeyi çıkarıp verdi.

Aybüke heyecanlanarak paketi açarken gözleri yaşardı. Bu hediye ona Münir tarafından alınan ilk hediyeydi. Paketin içinden ne çıkarsa çıksın onu gelinlik sandığında saklayacaktı.

Bu konuşmaları dinleyen bekçi, aşkın ince ruhlu insanların gönlünde daha bir anlam kazandığını gördü.

Aşk, aşka anlam verebilenlere anlamlıydı. Aşka anlam veremeyenler aşkı anlayamazdı.

Aşk, bedenden çok ruha değer verenlerin anlamlandırdığı bir kavramdı.

Münir, Aybüke’ye hediyesini verdikten sonra, kendisine hediye verilen kitabı açınca kitap bir yerinden ikiye bölündü. İşte o sayfalar arasında kurumuş bir çiçek vardı.

Bir de sayfanın kenarında bir dörtlük yer alıyordu. Münir dörtlüğü sesli okudu:

Bir kitap okuyorum,

Seni düşünüyorum,

Dünyam sensiz olmuyor,

Boşluğa düşüyorum.

Bütün bunları gören, duyan bekçi dedi ki:

“Aşk, çiçek ve şiir gençlik yıllarında okunan kitapların içinde uyur.”