Sen çağırdın beni Panionion

Herodot fısıldadı kulaklarıma

Acı içindedir adımlarım benim

Toprağını adımlarken

Tüm zamanların şeytanları

Ve tüm peygamberler

İçimden geçer

Ebabiller ve tufanlar

Firavunlar ve mağara hayvanları

Eşliktedir

Ne korku duyarım ne de tereddüt

Bir filmin geçmiş sekanslarına

Duyduğum özlem

Yazılmış tarihe edinemediğim inanç

Sınırlı zavallı beynimin alamadığı tüm

Ufaldıkça ufalırım

Dağının eteğinde

Güneşin altında ve kıyısında denizin

İsa’nın çarmıha gerildiğini

Musa’nın çalı ile konuştuğunu

Muhammed’in Hira’daki korkusunu

Hatice binti Huveylid’in resulü örtüşünü

Nuh’un “ene mahluk” çığlığını

Göremediğim tüm yabanı

Düşlerim özlemlerimde

Sen çağırdın beni Panionion

Herodot fısıldadı kulaklarıma

Acı içindedir adımlarım benim

Toprağını adımlarken

Ölüme özlemim

sırf bu bilinmez varlık yarasına

İlaç olur diyedir.

Şiirin o kutlu ilk ve son kaynağına.