Çocuğun yetiştirilmesi için en uygun ortamın anne babasının yanı olan aile yuvası olduğunda şüphe yoktur. Ancak savaş, doğal afet, ölüm, boşanma, aile içi şiddet gibi sebeplerle çocuklar ya sıcak bir aile yuvasından mahrum kalmakta ya da çocukların sağlıklı bir ortamda yetişmesi mümkün olamamaktadır. Bu gibi durumlar çocukların geçici veya sürekli olarak aile ortamında yaşayabilecekleri alternatifleri gündeme getirmiştir.

Bunların en eskisi ve en yaygın olanı evlat edinmedir. Öteden beri uygulana gelen ve suni soybağı inşasına dayanan evlat edinme, Islam'ın nesep, miras ve mahremiyet ilkeleriyle açıkça çeliştiği için yasaklanmıştır. Böylece çocuğun gerçek nesebi korunarak hak kaybına uğramasının önüne geçildiği gibi miras yoluyla haksız kazanç elde etmesi de engellenmiştir.

Ayrıca bu yasakla, asıl anne babasından koparılan çocukların, gerçek anne babalarını öğrendiklerinde yaşayacakları travmalar için de tedbir alınmıştır. Osmanlı toplumunda da İslam hukukunun ortaya koyduğu ilkeler doğrultusunda kimsesiz, yetim ve fakir çocuklar daha iyi şartlarda ve aile yuvası sıcaklığında himaye edilerek bakılıp büyütülmüş ve bu çocuklara güzel bir eğitim verilmiştir.