Bu çalışma, evrende varsayılan kötülük sorununun

önemli oranda kaynağının insan edimleri olduğunu

varsayar. İnsanın daha dikkatli olması ve sorumluca

hareket etmesinin, adına kötülük denilen kümenin

elemanlarını önemli oranda azaltabileceğini öngörür. Zira

Tanrı’yı suçlayarak kendi sorumluluklarını üstlenmeyenlerin

gözyaşlarının kurumayacağına, fakat sorumluluklarının farkına

varan toplumların ise afetlerden doğan acıları önemli oranda

azalttıklarına dikkat çeker.

Bu çalışmanın müellifi, kötülük problemini bu yönüyle

dini bir sorun olmaktan ziyade insani bir problem olarak

görür ve ihmallerin azaldığı, tedbirlerin arttığı oranda

acıların azalacağını düşünür. Aynı şekilde bu çalışmanın

müellifi, çağdaşlarına insanın evrende sadece maruz kalan

olmadığını, onun evrenin bir parçası olarak; evreni

anlayan, ona karşı önlem alan ve gidişatı değiştirebilen

bir özne olduğunu hatırlatmayı varlığının gerekçesi olarak

görür. Bu yönüyle çalışmamız dini bir araştırma değil, kültürel

antropolojik bir anlama çabasıdır. Çağdaşlarına bilgi değil, alternatif

bir bakış açısı sunmayı hedefler. Zira kader, İslam’ın bir

sorunu değil, insanın bir sorunudur.