Son yıllarda yana yakıla söylediği şiirlerini, birbirini takiben yayımlanan Hâsılı Memlekette, Şanlı Şarkı, Gülümse Kulübü gibi kitaplarıyla dikkatlere sunan Cevat Akkanat, bunlara bir yenisini daha ekliyor: Post Ah.

Belki aralarında bir takım farklılıklarından söz edilebilir. Mesela Post Ah’ta, her alanda arsızca işlenen kusursuz cinayetlere ve bu cinayetlerin prestijli kurgucu ve faillerine yönelik öfke daha da büyümüş olabilir. Söz konusu kurguda bir hayli ehil olan bu şizofrenik kanaat önderi kahramanlar onca parçalanmışlığın ve dış dünyaya kapanmış olmanın kaotik ortamı içinde şaire ne kadar kulak kabartır, göz kesilir bilemeyiz. Bildiğimiz, şairin yapacağını yapması, ‘ah oku’nu şiirin imkânlarıyla ve layıkıyla hedeflere atmış olması…

Post Ah’ın adını andığımız kitaplardan bir farkı daha var; biçimsel bir fark: Şiirlerin hece ölçüsüyle yazılmış olması. Diyebiliriz ki Akkanat bu denemesiyle farklı bir meydan okumaya girişiyor: Kanonik yazın ortamlarının tek tipleştirip kişiliksizleştirdiği şiir diline müdahale ediyor, gelenekten de el alarak yeni bir bireşime yöneliyor.

Şu halde Post Ah’ın hedefinde olmadan okuru olmak her bakımdan bahtiyarlıktır.