“Karabasan bir ara üst kata çıktı ve bir daha inmedi. Sabaha kadar kendi kendine konuşup durdu. Aşağıya gelen sesler anlamsızdı. Kral da ötekiler de onun çıldırdığını düşündü. Ona bakmaya sadece köpek gitti. Diego, Sarı Kedi’nin yanından ayrılmadı. Dino hep sessizdi. Sanki dilini kesmişlerdi. Viva, kafasını çevirip Kral’a bile bakmadı. Vücudunu kaşıyıp durdu. Her tarafı kızarıklıklar içinde kaldı. Sarı Kedi tırnaklarını kanatıp paramparça yapana kadar yedi. Mevsim sonbahardı, sonbaharı hepsi severdi. Buse uyurken birkaç kere “vevevevev” diye sayıkladı.”

Sürükleyici, sıra dışı ve şaşırtıcı bir roman...