Çağımız agnostik, ateist, sciantist/pozitivist, panteist, az anlayıp çok inanan dogmatik teolojik, post-modernist (nihilist) düşünme-inanma tarzlarının hegemonyasındadır. Zenginliğin artması ile “küfreden düşünmenin” artacağı öndeyişi- ihbarı (43/33-35), gerçekleşmiştir. Allah’tan başka şeyleri dost edinmiş olan insanlar, modern “tecno-city”lerde (“evlerin en zayıfı olan örümcek evlerinde”, 29/41) ipek böceği kozası gibi ölümü beklemektedirler.

Allah’ın rahmetinden umudunu kesmeyenler (39/53, 15/56) için ise, “şükreden düşünme” ve Allah’ın rahmeti ve bizzat el uzatması (hidayeti), her zaman olduğu ve olacağı gibi onları beklemektedir. Aslî niteliği şükreden ve hatırlayan (tezekkür) düşünme “hesap yapan” bilimsel düşünme, “müstağni” felsefi düşünme, “dogmatik” olan teolojik düşünme ve “âşık olan” mistik tecrübeden tamamen ayrı ve herkesin yetenekli olduğu bir düşünmedir.