Sezai Karakoç, “19. yüzyılda teoride Rönesans temeline göre son ucun da ötesine varıldı.

Batılı ruhunun ayarlandığı düzey aşıldı.” demişti. 20. yüzyılda ise Batı ruhuna uygun olarak

pratik, teoriyi yendi. Sadece teknik konuştu. Şu

halde: “hakikatin sonu”. Yeni dönem de Batı için

“hakikat sonrası”.

Gelecek durum için ise yeni Batı Dünya dışını

umut ediyor. Örneğin, Mars’a göç etmek istiyor.

Asıl meselenin oraya gitmek değil, yerleşmek

olduğunu da itiraf ediyorlar. Avrupa medeniyeti

için, bir zamanlar, Amerika’nın keşfinin doğurduğu “yeni dünya etkisi”nin Mars ile yenilenecek olması bekleniyor. Hatta modern fizik bilimi, artık evrenin de sınırlarının aşılır olduğunu

anlamaya çabalıyor.

Dünya insanlık için yeterli olmaktan hızla

uzaklaşıyor. Batılılar Dünyayı zenciler, Hispanik ve Müslümanlara bırakmaya da razılar. O

zaman en az ikili dünya yaklaşımı insaniyeti

kuşatmış durumda... Tek dünyalı olmak artık

bir antikite düşüncesi olarak kaldı. Artık “tanrılar” dünya yüzünde aranmıyor, hatta insan bile

kendini yeryüzeyine ait hissetmiyor. O zaman

Müslümanların yeni medeniyet tasavvuru neler

vaad edecektir?

Aklın Nuru ile Zihnin Çarkları serimizin ikinci kitabı Kur’an medeniyetini aklın nurunda,

kalbin idaresinde bir uzayda tanımlamaya çalışıyor. Bunun için bazı kelimelerin burçlarında

küçük belirlemeler yapılması hedefleniyor.