Aşk; sen kırmızıyı severken o maviyi seviyor diye tüm mavilikleri ona sunmaktı. Ama kaybeden maviydi çünkü kırmızının aşkını göremeyecek kadar derindi.

Gökyüzü kızıl giymişti o gün

Yağmur damlaları aşkla düşüyordu

Selvimin yüzünden kalbine doğru

Sonra, sonra gökkuşağı maviye büründü

Kırmızı, mavi damlalar aşkla birleşti dudaklarda

Bal kadın

Onu ilk gördüğümde

Zarafetinin yanında

Ürkek bir ceylan gibiydi

O bakış hâlâ aklımdan çıkmıyor

Sonra o yağmur damlaları geldi kızıl gökten

Kalbini kaplayan mavinin ıslanması ile

Kırmızı mavi şiir doğdu

Aşk mı, bilmem

Bilemem...